Günümüz de artık herkes, her şeyin eğitmeni olabiliyor.

Öyle bir düzen yaratılmış durum da ki, okuduğun okulun, severek yapıp yapmadığının, neler de iyi olduğunun hiç bir önemi yok, şu an ne popüler ona bak ve git al sertifikanı…

• Güvenlik Görevlisi
• Yaşam Koçu
• Pilates Eğitmeni
• Yoga Eğitmeni
• Bütünsel Beslenme Uzmanı
• Sosyal Medya Uzmanı
• Zumba Eğitmeni
• Hafıza Teknikleri Eğitmeni
• Hızlı Okuma Eğitmeni
• Reiki Eğitmeni
• EFT Eğitmeni
• NLP
• Yaratıcı Drama

Bu liste uzar da gider elbet, ilk başta aklıma gelenleri yazdım.

Herkesin bir şekilde umudu oluyor bu tarz kurslar, okul okuyorsun ya da okumuyorsun. Yaşadığımız ülke de iş bulamıyorsun. Bir şekilde farklı alternatiflere yönelmeye başlıyorsun. Benim burada üzerinde durmak istediğim konu ise, katıldığımız bu sertifika programlarının gerçekten bizim isteğimizin olup, olmaması? yoksa “aman bu da var yaparız bir şekilde” diye mi yaklaşılıyor. Peki yöneldiğimiz bu alternatifleri hakkı ile yerine getiriyor muyuz?

Yalnızca sertifikalarımızı aldığımızla mı yetiniyoruz? Unutmayalım ki arabayı kullanan ehliyet değildir…

Başınıza iş almayın, sevmediğiniz, kendinizi yarış içinde hissettiğiniz, bir yere yetişmek için aldığınız, sertifikanın benim gözüm de hiç bir değeri ve önemi yok.

Aldığımız sertifikaların üzerine ne koyabiliyoruz işte önemli olan, asıl mesela bence burada, üzerine bir şey koymak demişken, o eğitimden o eğitime, bir workshoptan başka seminere koşmaktan bahsetmiyorum.

• İçselleştirmekten bahsediyorum.
• Özümsemekten bahsediyorum.
• İrdelemekten bahsediyorum.
• Düşünmekten, araştırmaktan, araştırdığını uygulamaktan,
• Daha yararlı, daha yaratıcı olmaktan, gelişime açık olmaktan, paylaşabilmekten, “hap yap para kap” derdinde olmamaktan bahsediyorum.

Hayatımıza dahil etmekten, yaşam şeklimizde yalnızca bir meslek olarak görmekten ziyade severek ve hakkını vererek yapmaktan bahsediyorum. Zorlama ya da mecburiyetten alınan o sertifikalardan bahsetmiyorum…

Pilates ya da yoga eğitmenliğine başlamadan önce yıllarca kendi kendime pilates yaptım, farklı hocaların derslerine katıldım. Kendimce kitaplar alıp çalıştım, her bir kitabın özetini çıkardım. Dönem dönem o kitaplara dönüp bakıyorum. Eğitmenlik eğitimlerimi almaya karar vermem Pilates için 6 senemi, yoga için de 2 senemi aldı 🙂 Eğitmenlik programına gittiğimde kendime yetecek kadar bilgi sahibi olup katılmayı tercih ettim. Kendime yetecek kadar Anatomi biliyordum.

Hala daha bir şeyleri merak edip çalışmalarımı devam ettiriyorum. Bu illa para verip sertifika almak olmamalı… O en kolayı.

Bu yazımda; Kendi alanımla ilgili yazmak istiyorum  diğer alanlarda söz sahibi olduğumu düşünmüyorum.

Biz neden okuyoruz? Neden üniversitelere gidip, zaman harcıyoruz öyleyse, sistem çok güzel ilerliyor oysa, parayı ver al sertifikayı, ne gerek var ki, üniversite okuyup vakit harcayalım.

Popüler kültürün getirisi olan sağlıklı yaşam ve sağlıklı beslenme trendleri aldı başını gidiyor. Herkes bir şeyler için çabalamakta, her ne olursa olsun yaptığınız işi layığıyla yapabilmek esas konu….

En kolayıdır para ile sertifikayı almak, bugün ekonomik durumu iyi olan herkes 2 sene içinde master trainer olabilir. Ancak içi boş olduktan sonra ne önemi var ki?  diyorum ki boş ver sertifikayı içini doldur önce. O zaten olması gerektiği gibi oluyor….

Bende kısa bir dönem önce bu furyaya kapıldım. Beni sıkıştıran bir şeyler vardı sürekli daha çok eğitim almalıyım, daha çok workshop a seminere katılmalıyım, hepsini aynı anda yapmalıyım. Sonra eşimin de söylemesiyle birlikte biraz düşünmeye başladım. aslında sebebi belliydi, içinde yaşadığım toplum, herkes sürekli bir eğitime gidiyor, “e ben, en niye gitmiyorum, ben de  gitmeliyim?.” baskısı. Oysa yarış içinde olmak mesele…

Elbette gideceğim ama biraz vites düşürmek lazım 🙂 yoksa aldığın her şey çöp..

Kafan daha da karışacak, daha da çorba olacak her şey, bir yer de bir “dur” de kendine ve yoluna öyle devam et…

Sindirmeyi ve idrak etmeyi öğrendik mi ki? bunu önce sormalıyız belki de kendi kendimize…

Nilgün Algüney