Acıyı “böylesilik” içinde kabul et diyordu Osho okuduğum bir kitabında çok hoşuma gitmişti. Bu kelime.
Böylesilik tavrı ne olabilirdi? Dedim.
Böyle işte…
Olduğu kadar..
Olanı olduğu gibi kabul etmek.
Özdeşleşmeden
Bütünleşmeden
Acıya dışarıdan bakabilmek.
Tanık olabilmek,
Onu izlemek
İçinde ne olduğuna bakmakDirenmeden, direnç acının süresini uzatır.onu kabul et.
Sonra 2-3 yıl öncesinde bir arkadaş ortamında bir kere gördüğüm bir kızın söylediği söz, yine kulaklarımda çınlamaya başladı “bugün de böyle bir gün, görelim bakalım neler olacak “
Bu söz, sinirlenip öfkelendiğimde sık sık aklıma gelirdi, sakinleşmemi sağlardı.
Ancak “böylesilik” ile ne alakası vardı peki.Alakasını şimdi şimdi anlamaya başlıyorum.

Bu beden böyledir, ok tamam.
Zaman içinde gidebilir, ama şu an burada
Bedenini de böyle kabul et,

Savaşma, şikayet etme

Beden de bir şeyler ters gidiyor.
Olabilir normal olması gerektiği gibi oluyor onu kabul et.

Bu konu üstüne biraz meditasyon yaparak -onu- acıyı dışarıdan gözlemleyerek, hislerimle nefesimle izleyip, acının asıl kaynağına ulaşabilir miyim?

Asıl sebebin nasıl göründüğü değilde, ne düşündüğümüzle alakalı olma ihtimali nedir?

Ya da kalıtsal aile travmaları ile ilgisi nedir?

Zihnin derinlerinlerine indikçe zihin olmaktan çıkıp ona karşıdan bakmayı başardıkça galiba sorular çöZüme ulaşmaya başlayacak….